Kayıtlar
Türkiye'nin siyasal yaşamında "Sol seçenek" gittikçe bir "ütopyaya" dönüşüyor. Bu konuda mensup olduğum CHP'nin tarihsel analizini yapmakla başlamayacağım. Zaten gerek akademik makalelerimde, gerekse de "blog yazılarım"da bu konuda yeterli sayılabilecek değerlendirmelerim var.
Not düştüğüm yüzeyden anlaşılabileceği gibi, kimileri yüzünü ekşitse de, CHP Sol bir iktidar seçeneğinin akla gelen ilk ve en kitlesel yanıtı. Yapısal sorunları başka bir yazıda ele almak mümkün. Peki AKP'nin hegemonik ve otoriter düzeninde, Sol'un sadece CHP değil, Sosyalist Sol'a uzanan yelpazesinde bir umut var mı?
Marksist literatürde "lumpen" sayılan kesimlerin, "çarpık kentleşme" içerisinde, "Araf"ta kalan kültürel ve ekonomik arayışlarını, "avamlık" çerçevesinde agresif bir biçemle ortaya koymaları, Sol'u "değişim"den ziyade, "statüko"yu korumaya yöneltti. Aslında korunması talep edilen statüko, kentleşme ve kentsel değerler zemininde belirtildi. CHP'nin ve "Sol devrimci fraksiyonlar"ın katkısıyla oluşan "kent çeperlerindeki gecekondular", Sol'un değil, Siyasal İslam'ın "oy deposu" oldu. Zira varoşlar olarak anılan "kent çeperleri", sınıfsal bir bağlamda değil, "lumpen" bir refleksle, kendi "mülkünü" oluşturma hevesiyle motive olmuştu. 12 Eylül 1980 sonrası Sol siyasetlerin üzerinden "silindir geçince", oportünizm özellikle "kimlik siyaseti"yle kendisini ortaya koydu. Varoşlar, alt kimlik dayanışması temelinde etnik, mezhepsel ve dinci akımların "oy kaynağı"na dönüştü.
Sol tasfiye edilirken, feodalite kentin içinde, "toprak patronajı"nda değil, ancak kentin yağmalanmasında "dayanışma" ile kendini ifade etti. Hazine arazilerinin "kaçak yapılaşma" ile ele geçirilmesi, günümüzde Siyasal İslam vitrininde kent merkezinin diz çöktürülmesi gayretine dönüştü.
Reaksiyoner anlayışın bakışında Sol artık statükocu, İslamcılık ve etnikçilik "değişimci" idi.
Günümüzde Sol varoşlara "Sol ve sosyalist sloganlarla" değil, "çarşaf açılımı" ile ulaşmaya çalışıyor. Bu da varılan noktanın "çaresizliği" ve "Sol seçeneğin" içinin boşaltıldığını gösteriyor. Böylesine bir ortamda "yeniden inşa edilmeye çalışılan" kent merkezinde Sol'un konumu nedir? Düşünmek lazım...
Not düştüğüm yüzeyden anlaşılabileceği gibi, kimileri yüzünü ekşitse de, CHP Sol bir iktidar seçeneğinin akla gelen ilk ve en kitlesel yanıtı. Yapısal sorunları başka bir yazıda ele almak mümkün. Peki AKP'nin hegemonik ve otoriter düzeninde, Sol'un sadece CHP değil, Sosyalist Sol'a uzanan yelpazesinde bir umut var mı?
Marksist literatürde "lumpen" sayılan kesimlerin, "çarpık kentleşme" içerisinde, "Araf"ta kalan kültürel ve ekonomik arayışlarını, "avamlık" çerçevesinde agresif bir biçemle ortaya koymaları, Sol'u "değişim"den ziyade, "statüko"yu korumaya yöneltti. Aslında korunması talep edilen statüko, kentleşme ve kentsel değerler zemininde belirtildi. CHP'nin ve "Sol devrimci fraksiyonlar"ın katkısıyla oluşan "kent çeperlerindeki gecekondular", Sol'un değil, Siyasal İslam'ın "oy deposu" oldu. Zira varoşlar olarak anılan "kent çeperleri", sınıfsal bir bağlamda değil, "lumpen" bir refleksle, kendi "mülkünü" oluşturma hevesiyle motive olmuştu. 12 Eylül 1980 sonrası Sol siyasetlerin üzerinden "silindir geçince", oportünizm özellikle "kimlik siyaseti"yle kendisini ortaya koydu. Varoşlar, alt kimlik dayanışması temelinde etnik, mezhepsel ve dinci akımların "oy kaynağı"na dönüştü.
Sol tasfiye edilirken, feodalite kentin içinde, "toprak patronajı"nda değil, ancak kentin yağmalanmasında "dayanışma" ile kendini ifade etti. Hazine arazilerinin "kaçak yapılaşma" ile ele geçirilmesi, günümüzde Siyasal İslam vitrininde kent merkezinin diz çöktürülmesi gayretine dönüştü.
Reaksiyoner anlayışın bakışında Sol artık statükocu, İslamcılık ve etnikçilik "değişimci" idi.
Günümüzde Sol varoşlara "Sol ve sosyalist sloganlarla" değil, "çarşaf açılımı" ile ulaşmaya çalışıyor. Bu da varılan noktanın "çaresizliği" ve "Sol seçeneğin" içinin boşaltıldığını gösteriyor. Böylesine bir ortamda "yeniden inşa edilmeye çalışılan" kent merkezinde Sol'un konumu nedir? Düşünmek lazım...
